11 окт. 2011 г.

Մի ֆուտբոլասերի պատմություն...


Այսօր ֆուտբոլի կապակցությամբ Արամայիս Մաթևոսյանը պատրաստել էր մի հիանալի գրառում, սակայն տեխնիկական խնդիրների պատճառով այդ գրառումը ջնջվեց: Այժմ ես` Սիրարփի Թելիմյանս, պարտավորված եմ գրել վերոնշյալ գրառման մասին: Ուրեմն այսպես` Արամայիսը մեծ հիացմունքով էր խոսում հայկական ֆուտբոլի մասին, նշում, որ երբևէ չի հետաքրքրվել հայկական ֆուտբոլով, սակայն հիմա դարձել է նրա ՖԱՆԱՏԸ: 
                                     
Նա հիանում է հայերի խաղով, նրանց բերած հաղթանակներով: Նշում է, որ այս ամենում իր կարևոր տեղն ունի թիմի մարզիչը, և հենց նրա շնորհիվ է, որ մեր թիմը այս տարի ցուցադրում է աննախադեպ խաղեր: Մենք նաև եկանք այն եզրակացության, որ հայերի բարձակարգ խաղին նպաստեցին նաև հայ երկրպագուները, ովքեր սովորել են գնահատել սեփականը և նրան սատարել ցանկացած պարագայում: Այս ամենը միասին մեզ` հայերիս բերեցին հպարտության առիթներ, հաղթելու հույս ու միասնություն: Այն մեզ պարգևեց ՏՈՆ, որը պետք է դառնա մշտական, քանզի մենք հավատում ենք մեր տղաներին, նրանց հաջողությանը և մեր ՀԱՂԹԱՆԱԿԻՆ: Կարճ ասած` ԱՌԱՋ ՀԱՅԵՐ ՋԱՆ:

Հ.Գ. Արամայիսի կանխատեսումներով մենք հաղթելու ենք մինիմում 12:0 հաշվով :) Դե սա իհարկե կատակ է, մենք ավելին ենք ակնկալում :D 
Այսպիսով` ես օգնեցի Արամայիսին կատարել իր` բլոգերի պարտքը հայության ու հայկական ֆուտբոլի առջև: Սա անկասկած պետք  հաղթանակից հետո գլուխ գովելու համար :P

Комментариев нет:

Отправить комментарий

Թողնել հաղորդագրություն